Limes fietsroute.
Voorwoord.
Ook dit jaar is onze kampeer uitrusting en de fiets aangepast. Om te beginnen was onze tent een Piaut van Esvo versleten. Het buiten doek was niet meer waterdicht en na ongeveer 44 kampeer weken waar de tent vrijwel iedere dag werd opgezet en weer afgebroken was het echt helemaal gebeurt. Wij hadden deze tent tweedehands gekocht en hij was voor ons ook al een aantal jaren gebruikt. Dus afscheid genomen van een goede en lichtgewicht katoenen tent.
We hebben weer een Esvo lichtgewicht kantoenen tent gekocht en ja, weer een tweedehands. Het is nu een Mandan. Die heeft een ruime slaapcabine, waar onze bagage ook in past.
De voortent is dan wel iets kleiner, maar dat is dan maar zo. We kunnen er met slecht weer samen goed in verblijven. Qua grond oppervlak zijn beide tenten gelijk en dat geld ook voor het gewicht. (volgens het boekje)
De tent hebben we vorig jaar tijdens een korte fietsvakantie kunnen testen en ook deze tent bevalt ons prima. Hij staat net als de Piaut snel en de ruimte is voor ons meer dan voldoende. Het is eerst wel even wennen om de tent anders in te richten dan we gewend waren, maar het is al snel onze tent.
De fiets heeft ook wat aanpassing ondergaan. Het achterwiel met 32 spaken zou met de Rohloff naaf voldoende sterk moeten zijn voor een tandem. Onze ervaring is echter anders, ik heb nu een paarmaal onderweg een gebroken spaak moeten vervangen, en daar wordt je niet vrolijk van.
Dit gebeurt te vaak. Dus in Heerhugowaard bij Vittorio hebben we een extra flens op de Rohloff naaf laten plaatsen, zodat we nu achterwiel hebben met 48 spaken. Dit is een stuk stijver en de eerste test ritten hebben we al achter de rug. Het wiel moet nu wel voldoende sterk zijn.
Ook tijdens de fietsvakantie heeft het wiel zich prima gehouden. We hebben net als in andere vakanties alle soorten wegen wel gehad, van mooi asfalt tot aan modderige grind wegen met kuilen en keien.
We hebben door het hoge water langs de rivieren, dit jaar zelfs stukken door het water gefietst, omdat de wegen ondergelopen waren.
Tijdens deze vakantie hebben we totaal geen materiaal pech gehad, wel veel wijzigingen in onze geplande route.
De geplande route.
We hebben het plan om vanuit Bolsward richting Brabant en Limburg te fietsen, om dan voorbij het Ruhrgebied de route langs de Rijn op te pikken. Dan is het plan om de Limes route tot aan Wenen te volgen. Vanaf Wenen gaan we dan weer terug naar Regensburg om vanuit hier naar het noorden te gaan om bij Bayreuth de route van Millingen naar Praag in tegengestelde richting te volgen. Het laatste gedeelte gaan we dan rechtstreeks weer naar huis. Dat is het plan dus. en het is een goed plan dachten wij.
Het zou echter anders lopen, door het vele water wat uit de bergen zijn de rivieren in Duitsland buitenhun oevers getreden en zijn er grote gedeeltes van de route niet bereikbaar.
Op het moment dat wij in Regensburg waren was het niet mogelijk om langs de Donau te fietsen.
Ook waren er op dat inmiddels in de omgeving van Passau veel mensen geëvacueerd vanwege het hoge water.
Niet bepaald een gebied om dan met je kleurrijke fietstassen doorheen te fietsen. Wij hebben er dus voor gekozen om dan maar direct naar het noorden te gaan. En dan een aansluiting te zoeken op de route Millingen Praag. Deze volgen we dan in tegenover gestelde richting naar Nederland. Het laatste stuk naar huis fietsen we een route die we bepalen aan de hand van knooppunten borden.
Vuurtoren Urk.
Het eerste gedeelte van deze tocht voert ons over meer dan vertrouwde wegen. Van Bolsward naar Lemmer is een soort opwarming, even wennen aan de afgeladen tandem, het samen op de fiets zitten en communiceren. Maar na een paar kilometer is het weer helemaal vertrouwd. Het is eigenlijk ook voor het eerst sinds lange tijd mooi weer.
Na Lemmer gaan we buitendijks fietsen langs het IJsselmeer richting Urk. Dit is echt een aanrader (als je de wind mee hebt). We pedaleren er rustig op los en genieten van het mooie weer en iets minder van de wolken met vliegjes. Je kan eindeloos ver over het water kijken en dat geld ook voor het lange rechte fietspad, maar het is geweldig leuk.
We zien na een tiental kilometers een streepje over het fietspad hangen en hoe dichter we naderen hoe dikker het streepje wordt. Het blijkt dus een transportband die vrachtschepen aan het beladen is met keien en zand voor een soort dijk in het IJsselmeer.
Wij worden hierdoor gedwongen om het fietspad te verlaten en via strakke lange saaie rechte alles op elkaar lijkende wegen naar Urk te fietsen.
Vlakbij Urk zien we toch weer kans om op het fietspad langs de buitenkant van de IJsselmeerdijk te komen en op deze manier op Urk aan te komen. Na even gezocht te hebben, vinden we een leuke frituur waar we natuurlijk een gebakken visje bestellen. We fietsen langs de haven en weer buitendijks richting de Ketelbrug. De wind is ons vandaag gunstig gestemd. Als we de brug over zijn gefietst gaan we richting de Randmeren.
Ook nu fietsen we nog steeds langs het water, wind in de rug. Maar de donkere wolken komen ons tegemoet tegen de wind in. Dat belooft niet veel goeds, dus besluiten we een tandje bij te schakelen. Dit gaan we niet winnen en bij het Sluisje van Landsend moeten we ons verlies erkennen. Het onweer barst in alle hevigheid los.
Gelukkig kunnen we iets lager dan de dijk redelijk beschut staan. Nadat het ergste voorbij is gaan we verder en vinden in de regen een bijna verlaten camping. We worden hartelijk ontvangen en mogen in de kantine verblijven als we dat willen.
Wat een begin zeg, de tent opzetten in de stromende regen. Gelukkig staat de bagage en de fiets onder een afdak en kunnen we al snel de kaarsjes in de tent aansteken om het wat behagelijker te maken en alles te laten drogen.
Verlang je nu naar een camper??? Echt niet!!
Ketelbrug
Na een rustige nacht is het de volgende ochtend gelukkig droog. Na het gebruikelijke ochtend ritueel gaan we op pad voor de tweede dag. Het fiets heerlijk met een rustig windje in de rug langs de westelijke oever van de randmeren richting Harderwijk. Hier ontmoeten we de eerste vakantie fietsster. Het is een vrouw uit Frankrijk die alleen onderweg is. Ze had de afgelopen nacht noodweer gehad en fietste al een week in de regen. Wij hopen dat het weer ons wat beter gezind is. Omdat het nogal fris is besluiten we om vanaf Harderwijk wat meer het land in te trekken en niet meer langs het water te fietsen. We fietsen via de knooppunten route richting Achterveld. Hier gaan we opzoek naar een camping. Tot onze verbazing fietsen we ineens op de Oude Holleweg. Hier wonen onze fiets vrienden waar we mee Rond de Noordzee zijn gefietst. De camping is nog geen kilometer van af hun woning. Dus s ’avonds even op bezoek. Het begin van onze vakantie is direct al leuk.
De volgende stop is de enige geplande en besproken camping. We gaan naar Schijndel waar we een paar dagen blijven. De route die we volgen is weer via knooppunten en niet echt strak. Het is mooi weer en we steken verschillende rivieren over met kleine pontjes.
Het landschap veranderd in dit gedeelte met enige regelmaat. We komen van de Veluwe in de Betuwe en zo in Noord-Brabant. Het is genieten op de fiets. We zitten goed in het ritme en de kilometers vliegen geruisloos onder onze banden door.
Het land van Maas en Waal is eigenlijk een saai stuk, maar het mag de pret niet drukken. Op de camping bekijken we hoe we verder zullen gaan. Vanaf hier de Limes route oppakken of een andere route volgen naar Koblenz.
Na deze eerste tussenstop gaan we weer op pad. We hebben besloten om door de Peel te fietsen richting Venlo. Hier ergens de grens over te steken en dan onder het Roer gebied door te fietsen en in de buurt van Meerbush de Limes route langs de Rijn op te pikken.
De route van Schijndel door de Peel naar Grubbevorst is erg afwisselend en een aanrader. Het is een mooi gebied met autoluwe wegen. Het gebied bestaat uit bebost en moeras achtig stukken, dan weer weilanden met hakwallen.
Dat het geliefde streek is onder fietsers moet je wel op de koop toenemen, het was er namelijk wel redelijk druk. Bij Grubbevorst steken we de Maas over en fietsen langs Venlo naar Herongen (Duitsland).
Dit was achteraf niet de beste keuze. De camping was duur met weinig voorzieningen. (Je moet wel betalen voor de waterski baan!!!)
De Peel
Een beter keuze is als je de veerpont vanuit Grubbenvorst verlaat direct rechtsaf te slaan naar de boeren camping al daar. En dan de volgende dag een tien kilometer extra te fietsen. Goede les voor de volgende keer.
We hebben dit eerste traject van Bolsward naar Herongen 333,5 kilometer afgelegd.
We zijn vroeg gereed en verlaten dit fiasco zo snel als we kunnen. De volgende 45 kilometer fietsen we zonder kaart. Een kleine uitdaging ongeveer die richting aan houden. We hebben wel een gps bij ons die bij de lastige stukken enorm uitkomst bied.
Het landschap is glooiend en kaal. We komen geen fiets toeristen tegen. Het is een soort alleen op de wereld. Gezien het landschap begrijpen we het ook wel. Er staan ook nergens fietsroutes aangegeven. Wel zijn er regelmatig fietsborden met plaatsnamen, zodat we toch redelijk onze route kunnen bepalen.
We komen uiteindelijk redelijk vlot in Meerbush aan. Hier doen we onze dagelijkse boodschappen en gaan daarna weer op zoek naar de route.
Als we dan eindelijk bij de Rijn aankomen, blijkt het extreem hoog water te zijn. Een gedeelten van het fietspad is afgesloten vanwege dit hoge water. Ook zijn de meeste campings ontruimd en dat geeft ons toch een beetje een gespannen gevoel. We beginnen vanaf kilometer 70 maar te zoeken naar een camping. Dit valt niet mee.
Na ruim 90 kilometer komen we bij Rheinkassel en ook deze camping is bezig met een grootscheepse evacuatie.
Het gedeete van de camping dat al is ondergelopen.
Uit de tegenover gestelde richting komen ook twee vakantie fietsers aan, Joost en Wim. Die komen uit de richting van Praag en vertellen ons over de vele afgesloten wegen door het hoge water. Zij zijn ook 90 kilometer onderweg en waar zij vandaan komen zijn de campings gesloten. Dat wordt dus nog spannend.
Annie gaat alleen naar de eigenaar van de camping om te vragen of we ergens tussen de caravans mogen staan. Dat vindt hij prima, al denkt zijn vrouw er anders over. De baas wil wel € 30,--verdienen voor drie tentjes. We staan op plaatsen waar de voortenten van de vaste caravans hebben gestaan. Maakt ons niet uit, we hebben plek en morgen zien we wel weer.
Na het installeren praten we bij met Joost en Wim die ons van veel informatie kunnen voorzien over de situatie stroom opwaarts. Het ziet er somber uit voor onze plannen, maar met de fiets kan het al gauw en anders verleggen we de route.
Bij gebrek aan een restaurant eten we met z’n vieren bij onze tent en hebben een gezellige avond met twee bijzondere mensen. Deze twee fijne mannen zullen wij niet snel vergeten en de avonturen die ze ons vertellen ook niet. De volgende morgen worden we gewekt met de melodie van psalm 42. De wekker van onze nieuwe vrienden. Ik moet zeggen dat dit ons direct de sombere vooruitzichten van het hoge water doen vergeten en we gaan vol goede moed aan de slag.
Joost en Wim (wind tegen) gaan richting huis en wij (wind mee) gaan het avontuur tegemoet.
Al snel blijkt dat we de route nauwelijks kunnen volgen en we stuiten vaak op omleidingen. De omleiding bestaat over het algemeen uit “de weg is gesloten en zoek het zelf verder maar uit”. We gaan op advies van een behulpzame mevrouw een stuk op de noordelijke oever van de Rijn fietsen. De noordelijke oever is een redelijk stuk hoger, maar we moeten op een gegeven moment toch weer naar de andere kant.
Zo arriveren we in Bonn en daar staat het water van de Rijn bijna gelijk aan het fietspad.
Er zijn nu ook stukken dat we helemaal niet meer in de buurt van de Rijn kunnen fietsen. We worden met enige regelmaat de provinciale wegen op gestuurd. Dit schijnt gebruikelijk te zijn, want de meeste automobilisten kijken er niet raar van op. Voor ons is het in ieder geval best wel spannend.
We komen ook meer fietsers tegen op deze wegen, dus het zal wel normaal zijn denken we, maar fijn is anders. Na zo een dag avonturen en proberen de route te volgen komen we in Remagen, waar de vrij grote camping een stuk hoger ligt dan het water en we zijn weer een nacht verzekerd van een slaap plek. Er is voor de volgende morgen ook brood, dus wij zijn weer helemaal blij. En de dag van morgen heeft zijn eigen zorgen bedenken we maar.
Het is nog een halve dag fietsen naar Koblenz. Ondanks de omleidingen gaat het nu eigenlijk wel gesmeerd. Er zijn nu ook alternatieven voor de fietsroute aangegeven, zodat we door kunnen fietsen en niet te vaak moeten stoppen om de weg te zoeken.
In Koblenz is het druk zoals gebruikelijk. De brug over de Moezel is zelfs zo druk dat we moeten lopen. Voor ons zie ik een dame met een bepakte fiets de steile spiraal opgang van de brug beklimmen, wat bij mij direct respect afdwong. Ik weet namelijk dat dit korte klimmetje een strakke kuiten klim is.
Even later hebben we kort contact met deze dames, zij zijn samen ook onderweg richting Mainz. In Koblenz is het eerst nog wat zoeken om langs de Rijn te komen, de meeste fietspaden van onze route zijn afgesloten. We komen hier nog meer mensen tegen die met de fiets op vakantie zijn. Het hoogwater probleem schept een soort band. We overleggen met elkaar wat de mogelijkheden zijn. De enige oplossing is weer de grote weg op richting Boppard.
Als we Koblenz verlaten hebben fietsen we wel weer langs de Rijn, al is het dan niet op het fietspad.
Het water vna de Rijn staat erg hoog en blijft maar steigen. De enige camping in de buurt van de Rijn die nog open is ligt in de bergen bij Sankt Goar. Dus aan het einde van deze dag wacht ons nog een klein klimmetje. De mensen die we onderweg tegen gekomen zijn gaan allemaal naar deze camping. Dit hoge water geeft wel een extra avontuurlijke dimensie aan onze vakantie. We kunnen hier niet tegenaan plannen. Na elke bocht van de Rijn is het weer afwachten of we verder kunnen.
Het water van de Rijn staat in Sankt Goar in de straten en voor het eerst zien we wat voor ons een lastig avontuur is, is voor de bewoners een klein drama. Je huis dat gedeeltelijk onderwater staat of je bedrijf, is niet leuk. Ook de scheepvaart is in middels stil gelegd, dat heeft economisch ook nogal wat gevolgen. We beseffen dat hoe meer we stroomopwaarts komen de problemen met het water ook groter zijn. Al lijkt het water morgen wat te gaan zakken. Dit zou voor ons goed zijn, als hier het water gaat zakken dan is dat verder op de route ook het geval.
Als we op de camping staan komen de andere mensen ook aan. Tegen de avond is er een Hollandse enclave ontstaan op het trekkersveld. De camping eigenaar is erg behulpzaam. Hij verteld over de situatie verder stroomopwaarts langs de Rijn en de Mainz. Er is tot Mainz geen camping meer open, dus dat wordt een B&B of zo denken we. Ook kunnen we niet door Sankt Goar, de wegen staan hier onderwater. Dat is even schrikken, want er is geen andere weg. We zouden dan een stuk om moeten fietsen door de bergen. Dit lokt ons niet erg aan. Gelukkig is er nog een optie, die ons wel erg vreemd over komt. We kunnen het spoorweg station in, dan via een trap het perron op, dit perron volgen en dan aan het einde langs een smal pad weer naar beneden en dan komen we weer op de route. Dit is dan wat we ook gedaan hebben. Het lijkt eerst wat vreemd, je fiets ontladen voor het station, het hele zaakje naar binnen en dan via de trap het perron op. Hier kunnen we de fiets weer beladen en verder fietsen.
Tot aan Mainz is het een route met hindernissen. We beginnen nu toch te twijfelen of we wel tot aan Wenen kunnen komen met de fiets. De berichten zijn niet goed, langs de Donau staan dijken op breken en de hele route via grote wegen fietsen lokt ons al helemaal niet aan. Eerst maar naar Mainz, dat is al lastig genoeg. In Mainz komen we uiteindelijk terecht bij de jeugd herberg. De B&B zitten vol, net als de hotels en pensions. Dit is het gevolg van de gesloten campings.
De jeugd herberg is net zo duur als een B&B, alleen dan zonder tv op de kamer. We doen het er mee, veel keus hebben we niet. Morgen verlaten we de Rijn en gaan verder langs de Mainz.
Dit gedeelte van onze fietstocht met de vele hindernissen en omleidingen hebben we een afstand van 341,7 kilometer afgelegd.
De route vanaf Mainz volgt eerst een stuk de Mainz, daarna het dal van de Erfa, en vervolgens volgen we de Tauber stroomopwaarts, dan volgt de Altmühl en tenslotte een klein stukje Mainz Donau kanaal om voor Regensburg bij de Donau aan te komen. Een afwisselende route met hier en daar stevige beklimmingen, die niet al te steil zijn.
De route oppakken vanuit Mainz is niet moeilijk, het is eigenlijk de Mainz radweg volgen. Die route staat goed aangegeven en wat wel weer fijn is, we kunnen vrijwel overal op de route blijven. Af en toe moeten we een klein stukje om rijden of door de modder die is achter gebleven na het hoge water. Het water is langs de Mainz al redelijk aan het zakken. De achter gebleven modder stinkt wel verschrikkelijk.
De twee dames die we eerder ontmoet hebben komen we vandaag weer tegen. Zij zijn ook onderweg naar Regensburg. Het verbaasde ons dat we ergens door hen zijn ingehaald. Dit raadsel losten ze direct voor ons op. Ze hebben een gedeelte met de trein gedaan om zo de problemen te omzeilen. (met de fiets in de trein is in Duitsland goedkoop en erg goed geregeld).
Wij kijken nu eerder dan we gewend zijn of er een camping open is. Dit gaat wel ten koste van de dag afstand. Nu maakt ons dat niet zoveel uit. Wij hebben de tijd aan ons zelf.
Als we vertrekken uit Trennfurt is het nog droog. Dit veranderd binnen een half uur, dan barst er een onweer los met harde wind. Dus regenjassen aan.
De regenbroek laten we in de tas zitten, dat is ons veel te warm. Onze fietsbroeken drogen wel weer. Bij Miltenburg verlaten we de Mainz en fietsen nu langs de Erfa. Even voorbij Eichenbühl krijgen we een lange klim, maar één die niet al te steil is. Het is een mooie klim ondanks de regen is hij meer dan de moeite waard. De gehele klim is een fietspad waar alleen bestemmingsverkeer met de auto mag komen.
Tijl Uilenspiegel.
Bij Hardheim fietsen we langs de Hardheimerbach, dit zijn allemaal kleine aaneengesloten riviertjes. Als we na het klimmen een steile afdaling voor de kiezen krijgen zien we onze Haarlems vriendinnen weer. We besluiten om een stuk samen op te fietsen naar Lauda. In Lauda is het jaarmarkt en gezellig durk. Hier staan beelden van Tijl Uilenspiegel. Ik weet daar wel wat van te vertellen, want ik las vroeger met veel plezier de boeken over Tijl Uilenspiegel.
De rivier heet nu inmiddels de Tauber en we fietsen dan ook in het Taubertal. Wij weten welke camping we zoeken met onze gps en we fietsen dan ook met zijn vieren door. Dat wordt gezellig vanavond!!
Na een fijne avond en een goed nachtrust gaan we weer verder, we hebben wel besloten dat we naar de zelfde campings gaan, maar we fietsen niet met elkaar op. Het verschil in snelheid tussen singelfietsen en de tandem is te groot. We komen elkaar vanzelf wel weer tegen op de camping.
We worden nu wel getrakteerd op meer korte klimmetjes, die overigens vrijwel allemaal staan aangegeven in het route boekje. Doordat de klimmetjes niet zo lang zijn, zijn ze wel redelijk steil. Na een korte dag fietsen belanden we dan op de camping in Betwang. (Met kerkklok, maar hierover later meer)
Als we op de camping aankomen regent het, dat doet het al een groot deel van de dag. We zetten de tent weer op in de regen en intussen arriveren onze Haarlemse vriendinnen ook. Die krijgen het nog even aan de stok met de campingbaas, maar al snel wordt de zaak weer gesust en gaan we over op de routine van de dag.
Het wordt een gezellige avond en een héél gezellige nacht. De kerkklok van het pittoreske kerkje slaat elk kwartier. En niet zo zuinig. Alleen hierom zou ik deze camping nooit bij iemand aanbevelen die van plan is om s ’nachts te slapen in een tent.
De volgende dagen is het mooi weer en we fietsen via Schwein, Dollnstein,Pfaundorf naar Resenburg. De morgen in Pfaundorf nemen we afscheid van onze vriendinnen, zijn gaan in Regensburg naar een hotel en dan met de auto weer naar huis. Het was beren gezellig met deze meiden en we spreken af dat we contact houden als we weer in Nederland zijn.
We worden nog regelmatig met omleidingen geconfronteerd, het hoog water heeft een grote impact op alles wat hier gebeurt. In Regensburg zien we onze vriendinnen langs de Donau fietsen, terwijl wij op de camping voor de tent hangen. We hebben besloten om in Regensburg een rustdag te nemen en een plan te maken voor het vervolg van onze fietstocht.
Tijdens deze etappe hebben we wat minder last van omleidingen gehad en een afstand van 557,5 kilometer gefietst.
Na een mooie dag in Regensburg, wat het bezichtigen zeker meer dan waar is gaan we verder met onze fiets vakantie. We hebben besloten om naar het noorden te gaan. Deze etappe duurt twee en een halve dag in te mooi weer. Het is erg warm en er zijn maar twee campings op de route.
We volgen de Naab en de Heidenaab tot aan Bayreuth.
We starten met alweer een stralende zon en een serene rust langs de Donau. Het is zondag en te vroeg voor de meeste mensen om opgang te komen. We vinden al snel de Naabtal radweg, de route is geheel heen en terug bewegwijzerd. Dit gedeelte is grotendeels geasfalteerd en er zitten een paar korte hellingen in. De gravelpaden zijn goed stevig aangewalst en dus ook goed te befietsen. Naar onze maatstaven is de Naabtal radweg voor iedereen met een beetje fiets conditie goed te doen. Ook als dag tocht vanuit b.v. Regensburg leent de Naab radweg zich goed.
De Naab is met zijn natuur en kleine dorpjes een mooi gebied. De route is weer anders dan de routes die we gehad hebben. Het is ook erg rustig, weinig verkeer en de meeste paden zijn auto luw. Alleen toegankelijk voor bestemmingsverkeer en fietsers.
Het grootste stadje langs de route is Schwandorf waar alle voorzieningen zijn die je als fietser nodig hebt.
We hebben de campings langs de route gepland. Dit is nodig, omdat er bijna geen campings in dit gebied zijn en we nemen dus niet het risico dat we geen overnachtingsplek vinden.
We overnachten op de camping in Perschen, een paar kilometer van de route. Het was een mooie dag met afwisselende gebieden. Vervolgens gaan we naar Immerreuth en fietsen dan langs de "Heidenaab". Ook deze radweg is heen en terug bewegwijzerd. Wel moet je langs deze route erg opletten voor de vele ommetjes die in de route zitten.
Klooster langs het riviertje de "Naab".
Als je alle tijd hebt is het geen probleem natuurlijk. Langs de "Heidenaab" zitten wel aardig wat meer klimmetjes als langs de "Naab". Deze klimmetjes zijn ook een stuk steiler. Deze route heeft ook een vrij hoog mountainbike gehalte. Ongeveer 60% van de route gaat over gravel paden, die , omdat het droog is, wel goed te fietsen zijn.
Als we na een lange warme dag fietsen bij de camping in Immereuth aankomen wacht ons een aangename verrassing. Als we bezig zijn met de tent opzetten, letterlijk en figuurlijk in het zweet des aanschijn, komt er een Nederlandse campinggast ons een koud biertje brengen. Dit is net wat we nodig hebben. Een geweldige geste.
Na een goede nachtrust gaan we weer op weg. We verlaten de Haidenaab en fietsen naar Bayreuth. Ook in dit gedeelte zijn veel gravel paden die afgewisseld worden met landweggentjes. Na de koffie pauze gaan we klimmen, klimmen en nog eens klimmen. In de hitte van deze dag is het erg zwaar. Het is een lange en steile klim en in tegenstelling wat gebruikelijk is na een klim, geen afdaling, althans niet dat wij het gemerkt hebben. We (Annie) ziet veel roofvogels op de thermiek van de warme lucht langs de hellingen zweven. Ik heb het alleen maar zwaar en zie niets anders dan een verticale weg voor mij.
Als we dan na het gezwoeg in Bayreuth aan komen laten we ons eerst een maaltijd en veel drinken voorzetten. Ik ben aardig aan het eind van mijn Latijn. Als de innerlijke mens is verzorgd gaan we naar de plaatselijke VVV. We zouden het boekje voor het vervolg van de route willen aanschaffen. Dit is de route van Millingen naar Praag. De VVV heeft het niet en verwijst ons door naar de boekhandel. Die hebben het ook niet en zijn niet bepaald meewerkend. Gelukkig heb ik de route thuis in de gps gezet, dus we kunnen wel verder. Alleen kom ik er gauw achter dat de route vanaf Millingen naar Praag is en dat heeft zo zijn gevolgen. Als je de route dan in omgekeerde richting volgt ga je in de steden wel erg vaak tegen het één richting verkeer in. Maar goed daar komen we snel achter.
De route vanaf Regensburg naar Bayreuth is 217,5 kilometer.
Wel daar staan we dan, goede raad is niet duur. Fietsen is zoiets als achter je stuur aan gaan. We stellen de gps in en volgen de route van Millingen naar Praag in tegengestelde richting. Als kaart gebruiken we een ordinaire auto kaart en we zien wel wat de dag verder brengt.
Na Bayreuth wordt het weer klimmen en in de hitte van vandaag vreet dat mijn energie. Als we na een tiental kilometers weer tegen een klim staan aan te kijken besluiten we om naar het Gasthaus dat aan de voet van de klim ligt te gaan. We laten ons als we de spullen op de kamer hebben gebracht een grote Duitse pul met koud bier voor zetten.
Als we weer op de fiets stappen bleek de schrik voor de klim gisteren onterecht te zijn. Vanaf het gasthaus is het een kleine driehonderd meter klimmen en de rest van de dag is het een makkelijke route om te fietsen. We volgen de Roter Main stroom afwaarts, de route is dus min of meer vals plat naar beneden.
Nieuwe verkeersbrug in de buurt van de Werra.
Luxe douche op de kanoclub
Omdat we niet meer dan de gps als leidraad hebben zijn we afhankelijk van de campings die in de gps staan. Dit houd dus ook in dat we per dag de route plannen om zo na een redelijke dag afstand op een camping te eindigen.
We komen op deze manier op de camping in Lichtenfels. Een mooie kampeer plek aan het water. Naast ons komt een man die de route vanaf Millingen fietst en hij wil ons het boekje met de routebeschrijving wel een paar uur uitlenen. Zo kunnen we in grote lijnen onze tocht verder bepalen. Het lijkt erop dat er verder langs de route wel voldoende campings zijn.
Gewapend met veel informatie van onze vriendelijke buurman gaan we op weg voor het volgende gedeelte. We verlaten de Roter Main en maken een doorsteek naar de Werra. Dit is een stevige route met veel klimmen en weinig dalen. En als er al gedaald word is het kort en stijl. In de buurt van de Werra is geen camping, maar na informatie van de vvv in Henfstäd blijkt dat we ook bij de diverse kano clubs terecht kunnen om te kamperen. De kano clubs in Duitsland zijn anders dan bij ons commerciële bedrijven. Kamperen is er goedkoop, maar ook erg primitief. (zie camping informatie)
Richting Hann-Munden volgen we nu de Werra tot aan de Wezer. De Werra radweg is ook naar twee kanten bewegwijzerd en goed te volgen. Het grootste gedeelte van de route is redelijk vlak, maar er zitten ook een paar stevige klimmetjes in. Ook zijn er flinke stukken met gravel fietspaden, maar met droog weer zijn ze goed te befietsen. De natuur is schitterend mooi en het is een rustige route. Vreemd genoeg komen we eigenlijk geen fietsers tegen en dat is wel jammer, want het is zeker de moeite waard om hier te fietsen. Af en toe zijn er wat kleine omleidingen en die zijn net als eerder tijdens onze tocht slecht aangegeven. Er staat wel dat je hier niet verder kunt, maar niet waarheen je wel zou moeten fietsen. Vragen helpt wel, de mensen zijn altijd vriendelijk jegens fietser en erg behulpzaam.
De laatste 60 km. van de Werra radweg heeft weer een hoog mountain bike gehalte. Het grootste gedeelte van de fietspaden is gravel of zand. Het regent nu ook regelmatig, dus we komen behoorlijk onder de modder te zitten. Er staan nu ook weer borden dat gedeeltes van de route zouden zijn afgesloten van wegen het hoge water, maar er staat niet bij waar je dan heen moet. Dus nemen we het risico en omzeilen het hek volgen gewoon de route. Niets aan de hand dus, wel is het pad slecht onderhouden en ligt er veel troep wat is achter gebleven na het hoge water.
De camping in Hann-Munden is bekend voor ons, we zijn hier al een paar keer geweest. Het is een soort ontmoetingspunt voor vakantie fietsers. We ontmoeten hier weer aardige mensen met mooie fiets verhalen. Ook is hier gevoelsmatig voor ons de vakantie zo goed als voorbij. Al moeten we nog wel een stuk fietsen voor we thuis zijn.
We hebben dit gedeelte 374,5 kilometer gefietst, met weinig informatie, maar zoals altijd “Komt tijd komt raad”.
We verlaten de bergen.
De laatste etappe. We fietsen eerst 50 km. stroomafwaarts langs de Wezer. Dit is voor ons bekend gebied. We hebben de vaart er wel in, want het mooie weer is nu even weg. Het is een koude dag. Vanaf Bad Karlshavn gaan we stroomopwaarts de Diemel volgen. Dat betekend direct dat we weer gaan klimmen. Niet erg zwaar, maar wel constant. De Diemel is een klein mooi riviertje, dat gelukkig geen last heeft gehad van hoog water. We kunnen dus de route gewoon volgen zonder omleidingen. Het is een erg rustige route en als we al mensen tegen komen is het eerste wat ze vragen of we uit Praag komen. Dus de fietser met een bepakte fiets die langs de Diemel fietsen zijn voornamelijk de mensen die naar en van Praag komen.
De tweede dag van deze etappe moeten we weer een oversteek door de bergen maken. We gaan van de Diemel naar de Lippe. De eerste klim is ook de zwaarste van de gehele tocht. Hij gaat dwars door een schitteren natuur gebied.
De klim is 30 km. lang en daar hadden we niet echt op gerekend. Telkens als het erop leek dat we boven waren werden we verrast met nog een stuk klim. Na een grote klim volgt altijd ook een lange afdaling. Vandaag gelukkig dus ook. Dit was direct ook de laatste klim van betekenis deze vakantie.
Het is wel apart, na deze laatste klim zijn we binnen 30 km. uit het bergachtige gebied en is het landschap licht glooiend. De route is dankzij de gps goed volgen. Eigenlijk is de route samen gesteld uit verschillend andere fietsroutes. Zo volgen we nu de Lippe radweg. Gaande weg naderen we het Roer gebied en wordt de omgeving voor ons een stuk saaier. Het word steeds vlakker en er komt ook minder natuur en meer industrie op ons netvlies. Het is een gedeelte dat niet te ontwijken is. We zijn nu een maand onderweg en hebben ruim 2000 km. onder de wielen. En niet onbelangrijk nog steeds geen mankementen aan de tandem. Het regent nooit de gehele dag zeggen we vaak, maar de laatste volle fietsdag in Duitsland is dit wel zo.
Uitzicht vanuit onze tent, een bos van beton.
We fietsen een dikke 30 km. over een gravel pad langs een kanaal in de regen, met zoals dat is bij een kanaal een strak uitzicht op dit gravel pad. Verstand op nul en fietsen maar. Dit is één van de weinige dagen dat het echt erg saai is. Het weer heeft zich er maximaal op aangepast. Regen, regen en nog eens regen. Gelukkig is de wind ook tegen, anders was er nog iets positiefs te melden. We zitten van kop tot teen onder de modder als we stoppen bij een bakker. We zijn eerst nog iets terughouden als we binnen komen, maar het maakt deze mensen niet uit dat we smerig zijn en al snel staat er dampende koffie met en flink stuk taart op tafel.
Na de goede zorgen van de bakker moeten we toch weer de kou in en verder. Uit eindelijk fietsen we deze dag nood gedwongen meer dan 100 km. voor we bij een camping komen. We worden zoals meestal ruimhartig ontvangen. Eerst spoelen we de tandem en de tassen schoon bij een camper plaats en dan gaat de tent omhoog, de brander aan en eten. We zijn vandaag uitgehongerd door de kou en de afstand.
Als we de volgende morgen wakker worden is het droog, tenminste heel even dan. Als we goed en wel in de fietskleding aan het ontbijt zitten en de slaapspullen al zijn ingepakt begint het weer te regenen. Het waait ook erg hard en we besluiten om maar een dag te blijven staan. We duiken de slaapzak weer in. In de loop van de morgen klaart het weer op en we vermaken ons met een wandeling naar het dorp.
Als we weer op weg zijn is het duidelijk dat we vandaag Duitsland verlaten en in Nederland aankomen. Het is ook net of het landschap veranderd als we de grens zijn gepasseerd. Het is ook uit met de rustige fietspaden. In Nederland is het een stuk drukker en we komen fietsen ook weer meer op de weg in plaats van de fietsroutes die alleen voor fietsers zijn. We volgen voor het gemak de knooppunten route borden. Zo kom je toch langs mooie gebieden en hoef je niet zo op te letten.
We volgen de route via Lochem, Sintjansklooster naar huis. Het weer is ons gunstig gezind, zonnig en de stevige wind hebben we de laatste drie dagen in de rug. De meeste wegen die we fietsen hebben we al meerdere keren gehad, dat is het lot van fietsers die thuis starten met hun vakantie. We zijn zoals het hoort weer blij dat we eindelijk thuis zijn, maar zijn al aan het bedenken wat we volgend jaar zullen gaan doen.
Deze laatste etappe was even zo goed nog 590 kilometer.
