"In het buitenland"
Multimedia
Zo, de eerste grensovergang hebben we gehad, verandert er nu iets? Zou je kunnen zien, horen of aan de andere kant merken dat je in het buitenland bent? Het antwoord is twee ledig, ja en nee.
We fietsen nog steeds langs de Mark, dat is hetzelfde. Het water kabbelt nog net zo rustig als in Nederland. Het fietspad verandert ook niet, of wel!!, het zal wel verbeelding zijn. De huizen, ja die zijn anders en de mensen ja die zijn ook anders. Niet beter of slechter, maar anders. We zitten onmiskenbaar in België. Het leven is hier meer Bourgondisch dan bij ons.
Als we de Mark verlaten slaan africhting Hoogstraaten en Rijkvorsel over de zo karakteristieke Belgische wegen van beton. De namen die we nu onderweg tegen komen spreken tot de verbeelding van iedere racefietser. Oostmalle, Kwaadeinde, Molenbeek, Bosbeek enz. Namen die in de vele voorjaarklassiekers voorkomen. We passeren velden waar hop gekweekt wordt. Normaal zouden we daar langsfietsen en ons afvragen waarom er zoveel palen in het land staan. Maar, in Bolsward staat er in de stad bij de bier brouwerij ook een veld met hop. Dus we wisten waar die palen voor waren.
Onderweg komen we een paal tegen met de afstand die we nog moeten fietsen naar Santiago. (afstand klopt niet)
Deze palen en komen we nog regelmatig tegen langs de route. Wat wel opvalt, is dat er in veel steden op de stoep de Pelgrims schelp staat afgebeeld.
Het landschap verandert richting Frankrijk van vlak naar heuvelachtig. Wij vinden dat we al aan de eerste beklimmingen zijn begonnen, maar dat is natuurlijk niets bij wat ons nog te wachten staat. De hop heeft ook plaats gemaakt voor graan en koolzaad velden. Vlak voor het dorpje Rumegies steken we de grens over naar Frankrijk.
Ons eerste doel en rustdag wordt Chartres. We hebben de tocht min of meer door de verhalen in vier ongelijke stukken opgedeeld. Bolsward tot Chartres, Chartres tot St.Jean-Pied-de-Port, St.Jean-Pied-de-Port tot Burgos en Burgos tot Santiago de Compostella. Maar eerst op naar Chartres.
