"De Start"
Multimedia
In tegenstelling wat je zou verwachten, zijn we al begonnen op 06 december 2014 en niet te voet of met de fiets. Nou ja, met een stadsfiets.
Wij willen niet vanuit Haarlem vertrekken in mei, maar vanuit Zwijndrecht. Het stuk langs de kust hebben we al verschillende keren gefietst. We kunnen dit vertrekpunt direct met een familie bezoek combineren en fietsen daarna richting Breda.
Dus op zaterdag 06 december met de auto naar Haarlem en met vriendinnen op de fiets naar de stad om ons eerste stempel te scoren. Wat als het afstempelen van een toertocht leek kreeg direct een andere lading.
We werden bij de start van de fietsroute direct uitgenodigd om de kapel van het Rosenstock-huis te komen bekijken. De mevrouw die ons te woord stond vertelde met overgave over de kapel en het huis. Ook werden we uitgenodigd om de binnen tuin te bekijken. Hier konden we de verschillende bouwstijlen bewonderen.
De kapel is een zogenaamde huiskapel. Deze heeft lang dienst gedaan als kapel voor de woongemeenschap. Tegenwoordig wordt hij voor allerlei doelen en groeperingen gebruikt.
We hebben beloofd dat als we de Pelgrimstocht hebben gehaald terug te zullen komen om het te melden. Ons eerste stempel heeft al een mooi verhaal en je krijgt het gevoel dat de tocht eigenlijk al is begonnen.
We moeten nog wel een maand of vijf wachten en voorbereiden voordat de tocht daad werkelijk van start gaat. Eerst feestdagen en de winter nog voor het zover is.
"Op weg"
Eindelijk, we gaan op weg. Nu is het echt, we fietsen weer. Het is mooi weer na een koud voorjaar. De natuur is zeker wel een week of twee drie later als normaal. Je zou nu de lente moeten kunnen ruiken en proeven, maar dat is nog niet zo. Niet klagen de zon schijnt en het waait niet hard, fietsen en genieten.
Na enige kilometers begint de twijfel , hebben we alles bij ons! Al pratend lopen we al fietsend alles na. Nee, we hebben niets vergeten. Het huis is afgesloten de post wordt opgeruimd we kunnen dus rustig op vakantie.
Dan, na een kilometer of zes de schrik. De thermoskan! Zit die in de houder op de kar? Nee dus. Dat is balen. Wat nu, terug naar huis. Dat is mogelijk, we zijn nog niet ver van huis. Totaal wordt dat wel meer dan een uur fietsen. Op een reis zoals deze is dat niets. Maar toch.
Annie heeft een idee. Ze houdt (met fietshelm op) een auto aan een vraagt een lift naar huis. Stap maar in, ik woon in de buurt en breng je wel even. Annie met helm op in de auto. Na een dik half uur is ze weer terug. De vriendelijke man heeft haar ook weer terug gebracht. Geweldig, dit is dus pelgrimeren. Zou deze hulp komen doordat we het pelgrims vlaggentje aan onze kar hebben hangen?
We zoeken na Sneek de fietspaden van de knooppunten route op. Dit netwerk, dat nu een groot deel van Nederland bedekt, is voor een groot deel auto luw of zelfs auto vrij. Je wordt door deze knooppunten langs mooie natuurgebieden of bezienswaardigheden geleidt. Zoals in Friesland langs de meren en veel oude kerkpaden die hersteld zijn en nu als fietspaden dienst doen.
Onderweg dus. Ons eerste doel is de Bever-sport winkel in Steenwijk. Dit is niet aan de route naar Santiago, maar is voor ons we noodzakelijk. We hebben nog een kleinen bestelling uit staan voor onze tent. We gaan dus via de knooppunten langs de “Langweerder Wielen” richting Heerenveen, Wolvega en Steenwijk. Onderweg stoppen we om een boterham te eten en de koffie uit onze opgehaalde thermoskan te nuttigen. De geur van sandwiches en koffie uit de thermos kan geeft je direct het vakantie gevoel. Dit samen met het mooie weer maakt het plaatje compleet.
"Langweerder Wielen"
Veen gebied onder Giethoorn.
Na ons bezoek aan de Bever-sport is het tijd om eens te bedenken waar we gaan overnachten. Het doel was om dit ergens in de buurt van Giethoorn een camping te zoeken. Gezien het weer en de afstand die we gefietst hebben blijven we bij dit plan. Uit eindelijk komen we in Wanneperveen uit.
Daar sta je dan. Leuke camping, bijna leeg veld. Wat verwacht je ook in de eerste dagen van mei. Er staat nog een echtpaar op de camping met een caravan en verder is er niemand.
De namiddag zon is warm, zodat we in korte broek onze tent op kunnen zetten en buiten koken. Nu is de vakantie echt is begonnen. Je voelt goed dat je gefietst hebt de eerste dag. De kuiten en dijbenen zijn gevoelig om maar niet te spreken van de zadel gewenning. Ook de keuze om onze zomer slaapzakken mee te nemen is op dit moment niet de beste. Het is s ’nachts nog redelijk koud. Dit zal zoals later zou blijken ook nog wel even blijven zo.
We hebben wel een fleece deken bij ons, die nu erg van pas komt. Extra lang ondergoed aan en het is opgelost. (min of meer).
De route die we nu volgen gaat door het veengebied ten zuiden van Giethoorn langs het Zwarte water richting de IJssel. Delen van dit gebied zijn toegankelijk, maar wel beschermd landschap. In dit gebied kom je binnen redelijk korte afstanden door moeras gebieden, weilanden oude dijken en langs riviertjes. Het gebied is uniek.
Langs de IJssel gaan we richting Zwolle, waar net de bussen voor de bekerfinale voetbal vertrekken. We werden uitbundig begroet door de voetbal fans die ons vroegen of we ook onderweg waren naar Rotterdam. Na dit drukke gedeelte gaan we de rivier over en fietsen zo de Veluwe in. We doen dit bewust om wat uit de wind en over heuvelachtig terrein te fietsen.
Hier beleven we onze tweede pelgrims ervaring: We zijn vergeten dat het vandaag zondag is en hebben geen brood. In dit gebied zijn er geen winkels open, dus wat nu! We redeneren dat er op een camping wel een kamp winkel zou zijn. Bij Molencater vakantie park stoppen we en Annie gaat op pad. Geen winkel, dus vragen bij de receptie.
Nee mevrouw helaas, maar daar en daar hebben ze wel een winkel. Wat heeft u eigenlijk nodig? Een brood! O, ik heb nog wel één in de vriezer. Dus als u bevroren brood niet erg vind kunt u die wel krijgen voor € 1.= .
Geweldig, wat een hulp. Dit is dus pelgrimeren. Dat de fiets conditie nog niet top is merken we ook. Als het in de middag begint te regenen gaat het kaarsje langzaam uit en zijn we blij als we op de camping in Garderen onze tent op kunnen zetten tussen de buien door.
et vervolg van de route brengt ons door de bossen naar Doorn, waar we een klein gedeelte van de fruit boomgaarden mee nemen om onder Utrecht in Nieuwegein met de pont de Lek over te steken naar Vianen.
Nu is het plan om over de Lek dijk richting Alblasserdam te fietsen, maar na een tiental kilometers tegen de harde wind in te hebben gefietst, nemen we het besluit om maar door de polder te fietsen. Dit is min of meer iets meer beschermd. De route is schitterend, maar hoe meer kilometers onder de tandem verdwijnen hoe minder we daar van zien. De Alblasserwaard is zeker de moeite waard om te fietsen. Er zijn veel autovrije fietsroutes, zeker in de buurt van de Kinderdijk. De afstand die we vandaag fietsen is de langste van de hele vakantie. We doen dit omdat er slecht weer verwacht wordt en we in Zwijndrecht een stop maken. Uit eindelijk blijven we hier twee dagen.
Tijdens de twee dagen die we in Zwijndrecht doorbrengen bij familie gaan we met het veer over naar Dordrecht om in de Dortse Dom ons tweede stempel te halen. Naar later zou blijken is dit één van de weinige kerken waar je een stempel kunt scoren.
En dit ligt niet alleen aan onze beeldvorming. Zoals wij het bedacht habben ga je als pelgrim langs de kerken die je onderweg tegen komt. Nu is het voor ons meer een uitdaging dan een bezinningstocht, maar toch.
We hadden nooit kunnen bedenken dat juist de kerken, kathedralen enz. meestal gesloten zijn en dat je de fel begeerde stempels voor de bewijsvoering op campings en in winkels moet halen.
"Op de route naar Santiago"
Nu zitten we weer op de beschreven route naar Santiago de Compostella. Voor mij is dit bekend terrein. In mijn jonge jaren trainde ik hier met de fiets. We fietsen de Dortse brug op en door de stevige westelijke wind ruik je direct de industrie van Moerdijk. Na de afdaling van de brug gaat de route richting de Moerdijkse brug. We volgen de weg en waar vroeger de kroten (rode bieten) in het land stonden staan nu mega gebouwen. Ook hier heeft de tijd niet stil gestaan. Het is druk, veel verkeer met het daarbij behorende kabaal. Het is erg veranderd hier. Wat het zelfde is gebleven is de tegen wind, het lijkt wel of die hier een vaste thuis basis heeft.
Als we de Moerdijkbrug gepasseerd zijn verlaten we de drukte en fietsen onder de oude zeedijk langs het Hollands Diep in oostelijke richting naar Lage Zwaluw en Hoge Zwaluw. We wijken hier iets van de route af, omdat ik ook hier vroeger veel geweest ben en daarpm door deze dorpen wil fietsen richting Breda.
Als er Breda naderen regent het. Doordat het weer slecht is kunnen we de route niet echt vinden en missen we het Begijnhof. We besluiten om daar later alsnog een stempel te gaan scoren na het einde van deze fietsvakantie.
Bij de Mark ten zuiden van Breda vinden we de route weer. Langs dit riviertje loopt een fietspad dat naar de Belgische grens gaat. Het is een schitterend gebied, waar de oevers van het riviertje in de oude natuurlijke staat zijn terug gebracht. We hebben hier al vaker gefietst, maar het blijft een mooi stukje natuur, dat ons steeds weer imponeert. Het voelt als een voorrecht om hier te kunnen fietsen en een dergelijke reis te maken.
Als we het dorpje Dreef naderen zien we de grenspaal van Nederland naar België.
